به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «سرنوشت منطقه؛ ائتلاف ایران و سوریه به‌روایت عبدالحلیم خدام معاون رئیس‌جمهور سوریه» به‌تازگی با ترجمه محمد رزیجی توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب نهمین‌عنوان از مجموعه «جبهه مقاومت» است که این‌ناشر چاپ می‌کند.
عبدالحلیم خدام نویسنده این‌کتاب، تا زمان درگذشت حافظ اسد در ژوئن ۲۰۰۰ (خرداد ۱۳۷۹) در سمت معاونت ریاست‌جمهوری سوریه قرار داشت و پس از درگذشت اسد تا زمان اصلاح قانون اساسی و برگزاری همه‌پرسی انتخاب رئیس‌جمهور جدید، به‌صورت موقت برای یک‌ماه ریاست‌جمهوری این‌کشور را به عهده گرفت.
زمان ریاست‌جمهوری بشار اسد نیز، خدام معاون رئیس‌جمهور ماند و پرونده عراق را به دست گرفت. او به‌عنوان تنها سنی‌مذهب دولت علوی سوریه، احترام و جایگاه ویژه‌ای بین سوری‌ها داشت اما دسامبر سال ۲۰۰۵ به‌دلیل اختلاف با بشار اسد و فاروق الشرع و وزیر وقت خارجه، کناره‌گیری کرده و از سوریه خارج شد. این‌اختلافات درباره سیاست خارجی سوریه بود. او پس از خروج از سوریه، تلاش‌های زیادی برای ضربه‌زدن به نظام سیاسی این‌کشور کرد. اهمیت کتاب «سرنوشت منطقه» هم در این است که پس از خروج خدام از سوریه نوشته شده است.
خدام در این‌کتاب، ضمن روایت خاطراتش از دیدارها و جلسات با مقامات سیاسی و امنیتی سوریه با مقامات دیگر کشورها ازجمله ایران، عراق، کویت و عربستان، اسناد محرمانه و صورت‌جلسه دیدارها را هم منتشر کرده است. او در این‌کتاب مقدمه کوتاهی دارد که درباره ایران و موقعیتش در منطقه است. به‌عنوان مثال یکی از جملاتش در این‌مقدمه از این‌قرار است: «ایران، امروز در عرصه بین‌المللی از جایگاه مهمی برخوردار است، جایگاهی که در گذشته، اتحاد جماهیر شوروی پیش از پیمان سیاست همزیستی مسالمت‌آمیز که در کنفرانس هلنسکی در اوایل دهه هفتاد امضا شد، در آن قرار داشت.»
عبدالحلیم خدام متولد ۱۵ سپتامبر ۱۹۳۲ بود و ۳۱ مارس ۲۰۲۰ درگذشت.
کتاب پیش‌رو ۸ فصل اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «جمهوری اسلامی»، «ایران و بحران‌های منطقه»، «ارکان روابط سوریه و ایران»، «سوریه، ایران و کشورهای حوزه خلیج [فارس]»، «موضع [ایران و سوریه] در قبال حمله عراق به کویت»، «تلاش برای یکپارچه‌سازی اپوزیسیون عراق»، «موضع [ایران و سوریه] درباره رژیم عراق، پس از آزادسازی کویت» و «تحول کیفی در روابط سوریه و ایران».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
هیئت‌های دوطرف در پایتخت‌های دو کشور فعال بودند، به‌گونه‌ای که هر ماه حداقل یک هیئت ایرانی به دمشق یا یک هیئت سوری به تهران می‌رفت. در هر دیدار گفت‌وگوهای عمیقی پیرامون شرایط حاکم و ابزارهای همکاری مشترک و همچنین همگرایی سیاسی در تمامی عرصه‌ها انجام می‌شد.
موضوع جنگ ایران و عراق به مساله حائز اهمیت برای نظام سوریه تبدیل شد، همچنین موضوع منازعه عربی _ اسرائیلی به مساله عقیدتی در ایران بدل گشت. تلاش دو طرف در جهت عدم گسترش دامنه جنگ و عدم تحریک کشورهای حوزه خلیج‌فارس یکی از فصول مشترک سیاست دو کشور بود، اگرچه گهگاهی برخی مشکلات نگران‌کننده در این رابطه به وقوع می‌پیوست.
همکاری سیاسی در همه زمینه‌ها گسترده بود. سوریه در همه کنفرانس‌ها، گردهمایی‌ها و همایش‌های عربی و بین‌المللی از سیاست ایران دفاع می‌کرد. کمک‌های مختلفی به انقلاب اسلامی ارائه دادیم و در حوزه سیاسی همه‌جانبه از آن دفاع کردیم. ما به دلیل توقف کمک‌های کشورهای حوزه خلیج [فارس]، متحمل خسارت‌های سنگینی شدیم. مقامات ایران تلاش کردند این‌خسارت‌ها را با تخصیص سالانه یک‌میلیون بشکه نفت رایگان به انضمام امضای مجموعه‌ای از توافقنامه‌های اقتصادی جبران کنند.
در حوزه نظامی، سوریه به ایران کمک کرد تا اتحاد جماهیر شوروی را متقاعد سازد که از کشورهای اروپای شرقی بخواهد به ایران اسلحه بفروشند.
این‌کتاب با ۷۳۴ صفحه مصور، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۶۰ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما